Í hesi løtu leggur Kristina Samuelsen frágreiðingina fram í Løgtinginum. Tosa verður um siðvenjur í Fiskimálaráðnum og hvussu hesar gerast til ítøkiligar staðfestar avgerðir í fáa “rættarvirkna” og flytan av veiðuloyvum av línuskipum til uppisjóðarskip. Tosa verður um stødd, maskinorku, fiskiorku. Og ikki um heimild veruliga er til fyri at flyta veiðuloyvir frá botnfiskifiskiskapið til uppisjóðarfiskiskap.
Trupulleikin við frágreiðingine er at hon tekur útgangsstøðið í siðvenjum og viðgerð ikki um siðvenjurnar eru lógligar og sakligar. Siðvenjur hava undirgrava lógarverkið sigur kanningaerstjórin.
Tað er eingin trupulleiki at botnfiskafeløg fáa nýggj rættindi samband kanningarstjóranum.
Fiskimálaráðharrin hevur ikki sagt ósætt fyri Løgtinginum.
“Landsstýrismaðurin hevur umsitið sítt málsøkið á fullgóðan / lógligan hátt ”
Løgmaður hevur heldur ikki misrøkt síni eftirlitsskyldu av Fiskimálaráðnum.
“Praksis ger at mestsum alt er loyvt sambært kunningarstjóranum” Tosa verður eisini um politikk og minni um lógarverkið. Tosa verður um Fiskiorku / rummát / maskinorku / fiskidagar.
Reiðskapur ongan týdning. Víðari verður sagt at man hevur praktisera í longri tíð, at einki hevur týdning. Trupult at finna útav hvat er galdandi tí tingini eru ikki skriva niður og kunngerðir og formiðla til fólkið og har reglur hava verið eru hesar ikki praktiseraðar.
Ein kanning í als ikki viðgerð, veruliga trupulleikan nevniliga, hvør hevur rætt til at liva og virka innan Føroysku Fiskivinnuna.
Ein kann siga at um Løgtingið ikki spyr teir røttu spurningarnar so er torført at fáa góða og nýtuliga vitan um hvussu vit skulu skipa okkara fiskivinnu og hvat er loyvt og hvat ikki er loyvt og hvat vendur upp og hvat vendir niður. Spurningurin sum stendur eftir er, hvat hevur veiðurættindi til botnfisk við útlutan og fiskiskap eftir uppisjóðarfiski ella øðrum nýggjum rættindum.
Fundurin byrjaði kl 11 og var liðugur kl 12.15
