Sum vit hava víst á leingi so tykist tað torført í Føroyum at hava eina nøkulunda virðiliga og demokratiska tilgongd í sambandi við ætlaðar umfatandi broytingar í teimum lógarligu og regluligu kørmunum fyri fiskivinnuna. Vit tosa also um at meir ella minni kollvelta grundleggjandi búskaparlig viðurskifti, fíggjarligar fyritreytir og livilíkindi hjá einum stórum parti av samfelagnum og einum berandi liði í landsins útflutnings- og framleiðsluvirði. At øll ið varða av hesari vinnu, við heilt fáum undantøkum, hava ávarað staðiliga ímóti týðandi tættum í tí uppskoti til ‘løgtingslóg um fyrisiting av sjófeingi’ sum nú er lagt fram í Løgtinginum, undirstrikar bara enn meira at vandi veruliga er á ferð, ikki bert hvat viðvíkur føgrum orðum um fólkaræði, men fyri tann samfelagsliga, búskaparliga og politiska stabilitetin í Føroyum.

Fyrst varð ein Nýskipanarnevnd sett, sum so aftan á lokið arbeiði legði sína frágreiðing fram í oktober í fjør. Hennara tilmælir vóru í nógvum tó ikki fylgd í tí uppleggi sum Landsstýrið presenteraði í mars í ár. Hartil kemur at 35 av 36 hoyringspørtum — fakfeløg, vinnufeløg og onnur — sum lótu inn síni skrivligu svar, vóru sera atfinningarsom í mun til uppskotið. Undantakið var Búskaparráðið, sum bar seg undan at gera beinleiðis viðmerkingar.

Tann nógvi kritikkurin hevur snúð seg m.a. um uppboðssølu av fiskirættindum og tann ótryggleika hetta kann væntast at hava við sær; broytingar í reguleringini av botnfiskaveiði undir Føroyum frá daga- til kvotuskipan; anti-trust reglur sum gera tað torført um ikki ómøguligt hjá fleiri leiðandi fyritøkum í vinnuni at halda fram við og menna verandi virksemi; og nýggjar og víðar heimildir til landsstýrismannin í fiskivinnumálum at stýra vinnuni við hjálp av kunngerðum.

Í tí tilgongd sum hevur verið higartil er tað eydnast uppsjóvarvinnuni at tryggja sær ein part av tí tryggleika sum krevst fyri at kunna halda fram uttan at steingja virkir og leggja skip. Verri er statt við teimum sum ikki hava fingið oyraljóð millum tey ið umboða tað politiska og fyrisitingarliga valdið.

Sum skilst er lagt upp til at umleið tveir triðingar av rættindunum til veiði eftir botnfiski undir Føroyum skulu seljast um uppboðssølu, sum greitt er ein hóttan móti tilverugrundarlagnum hjá mongum av teimum sum virka í hesum parti av vinnuni — feløg sum ofta ikki eru fíggjarliga væl fyri. Politiskt verður argumenterað fyri at ‘marknaðurin’ má ráða í spurningum um rættindi at fiska. Men er yvirhøvur nakar marknaður har; og um so er, hví er áhugin at sleppa framat har so lítil sum hann er? Kann tað hugsast at tey sum virka í heimaflotanum fyri tíðina gera tað av orsøkum sum tann politiska stættin als ikki hevur ímyndað sær, nevniliga: ikki so nógv fyri peningaligan vinning her og nú, men meira við atliti til aðrar dimensiónir so sum meiningsfult yrki, arbeiðspláss, nærsamfelag og relatiónir millum fólk, kanska aftur við stillari vón, og kanska vissu, um at einaferð broytist tann vistfrøðiliga javnvágin í havinum aftur til frama fyri botnfiskin, einaferð tá tann nógvi og svangi uppsjóvarfiskurin er minkaður nakað.

Les meira: http://www.fiskivinnan.com/2017/05/hvi-drepa-heimaflotan-teknokrati-moti.html#more

Mynd:

Fleiri hundrað møttu til mótmælistiltak hjá Føroya Fiskimannafelag og Føroya Skipara- og Navigatørfelag. (Óli M. Lassen 24.FO)